Tien jaar lang heeft Jason Bhugwandas gestreden voor een veiligere jeugdzorg. Tien jaar lang geloofde hij – tegen beter weten in – dat de sector te redden was. Nu, na een decennium van onderzoek, strijd en blootleggen van misstanden, trekt hij de enige logische conclusie: jeugdzorg is niet kapot door onmacht of onkunde, maar door onwil.
Het is een bittere realisatie. Een systeem dat claimt kinderen te beschermen, heeft hen stelselmatig mishandeld, genegeerd en uiteindelijk verraden. Nu Jason definitief stopt, laat hij een vernietigend oordeel achter: de sector is niet te redden. Politieke belangen, geldstromen en bureaucratische leugens zijn belangrijker dan de levens van beschadigde kinderen.
Maar laten we eerlijk zijn: wie is hier echt verrast?
HET ‘NIEUWE’ NORMAAL: BELOFTES ZONDER CONSEQUENTIES
De situatie rondom de ZIKOS-afdelingen in de gesloten jeugdzorg laat zien hoe het systeem écht functioneert. Geen verantwoordelijkheid, geen consequenties. Een opsomming van de feiten laat zien wat er is beloofd – en vooral: wat er niet is nagekomen.
✔️ Harreveld beloofde een ‘betekenisvol excuus’. Dat excuus kwam nooit. Een deel van het personeel is nog in dienst.
✔️ De overheid zou excuses maken aan kinderen die beschadigd zijn door de gesloten jeugdzorg. Dat excuus kwam niet.
✔️ VWS/VNG zouden een steunpunt opzetten voor jongeren die op ZIKOS hebben gezeten. Er ligt helemaal niets.
✔️ Er was geen geld begroot voor nazorg. Na een amendement van Lisa Westerveld werd er 200.000 euro vrijgemaakt. Dat is minder dan wat nodig is om één kind gesloten te plaatsen.
✔️ De inspectie heeft ‘op zichzelf gereflecteerd’. De conclusie? ‘We hadden meer signalen moeten ontvangen.’ Terwijl ze allang wisten van de misstanden en niets deden.
✔️ Een WOO-verzoek onthulde dat de inspectie de misstanden al kende voordat het rapport uitkwam. Maar ingrijpen? Nee, dat gebeurde niet.
✔️ De VN classificeerde de afdelingen als artikel 15: marteling. Media, samenleving, aanbieders en overheid? Complete stilte.
✔️ Het CPT (anti-martelcomité) heeft Nederland bezocht. Maar een rapport? Daar wachten we nog op.
✔️ In de tussentijd zijn meerdere jongeren overleden.
Wat is de reactie van de overheid? Niets.
Wat is de reactie van de sector? Niets.
Wat is de reactie van de maatschappij? Niets.
Als dit de reactie is op de conclusie dat kinderen jarenlang systematisch zijn mishandeld in instellingen die hen hadden moeten beschermen, wat zegt dat dan over het systeem?
EEN SYSTEEM DAT NOOIT VOOR KINDEREN WAS BEDOELD
Wie echt dacht dat de jeugdzorgsector gebouwd is om kinderen te beschermen, heeft zich laten misleiden. Dit systeem is nooit ontworpen om kinderen te helpen. Het is een commercieel verdienmodel waarin:
💰 Miljarden worden rondgepompt zonder verantwoordelijkheid.
💼 Instellingen en organisaties zichzelf verrijken aan de ellende van kinderen.
❌ Hulpverleners hun carrière belangrijker vinden dan het daadwerkelijk helpen van kinderen.
🚪 Kinderen worden opgesloten, afgedankt en gebroken achtergelaten – zonder nazorg, zonder excuses.
Jason dacht lange tijd dat het systeem te redden was. Hij zat fout.
Het is niet kapot door onkunde. Het is kapot omdat er geen enkele intentie is om het te repareren.
DE ONWIL OM TE VERANDEREN
We hebben dit eerder gezien. Elke keer als er een schandaal naar buiten komt, zien we hetzelfde patroon:
🔹 Politici tonen zich geschokt.
🔹 Er komt ‘onderzoek’.
🔹 De verantwoordelijken verdwijnen uit beeld.
🔹 Media verslapt de aandacht.
🔹 Slachtoffers worden vergeten.
Herinner je nog de Toeslagenaffaire? Het Uithuisplaatsing Schandaal? De corruptie binnen jeugdbescherming?
Geen verantwoordelijken. Geen straffen. Geen verandering.
Dit is geen uitzondering. Dit is de norm.
Jason Bhugwandas, zelf beschadigd door het systeem, dacht als insider iets te kunnen veranderen. Maar insiders die de waarheid spreken, worden óf genegeerd, óf het systeem spuugt ze uit.
EEN BITTERE CONCLUSIE
Jason verwoordt het in zijn eigen woorden:
“De jeugdzorg en ik hebben altijd een hobbelige relatie gehad, maar ik bleef uit vertrouwen.” 10 jaar van mijn leven omdat ik – onterecht – in jullie geloofde. “Ik vertrek omdat het stuk is.”
En dat is het. Stuk.
Een overheid die zegt ‘het beste voor te hebben met kinderen’, maar ze zonder nazorg laat verkommeren.
Een politiek systeem dat zegt ‘voor slachtoffers te strijden’, maar hun dossiers stof laat verzamelen in een la.
Een maatschappij die zegt ‘dit nooit meer te laten gebeuren’, maar het vergeet zodra de volgende hype zich aandient.
Dit is geen systeemfout.
Dit is het systeem.
En Jason is weer een pion die het veld heeft verlaten, niet omdat hij dat wilde, maar omdat hij inzag dat het vechten tegen een muur was.
Wij blijven strijden.
📢 Delen = wakker schudden. Laat ze deze doofpot niet dicht houden. 🚨🔥
BRONNEN:
📌 Publicatie Jason Bhugwandass op LinkedIn
🔗 Bekijk de post
📌 Onderzoek naar ZIKOS-afdelingen en jeugdzorg
🔗 Bekijk het rapport
📌 VN-classificatie van marteling binnen gesloten jeugdzorg
🔗 Lees het VN-rapport
📌 Toeslagenaffaire en uithuisplaatsingen
🔗 NOS: Honderden kinderen uit huis geplaatst door toeslagenaffaire
📌 Schandalen binnen jeugdbescherming
🔗 Follow The Money: Hoe de jeugdzorg faalt
💬 Wat denk jij?Wordt de jeugdzorg bewust in stand gehouden als verdienmodel? Moeten we stoppen met proberen het te redden en iets nieuws opbouwen? Laat je reactie hieronder achter! 🚨🔥
Jeugdzorg is hun zorg niet. De enige zorg is dat zij zelf aan het einde vd maand een salaris ontvangen over de rug van jongeren, kinderen en hun families. Het is idd niet te redden alhoewel op 1 manier: Alles MOET dicht. Alle zorgcowboys naar huis sturen, ontslag eisen en laat ze maar lekker re-integreren in de echter samenleving. Laat ze een medisch verantwoord onderzoek ondergaan door een trial te doen van 3 maandjes isoleercel of iets dergelijks. Als start dan. Gaan we daarna eerst een MOD doen en kijken of ze er wel uit kunnen…. Draai de wereld om. Nee hele sector direct aan banden leggen.