Een Echo van Vergeten Wonden
Terwijl de wereld een nieuw jaar ingaat, lijkt oud-minister Hugo de Jonge een beroep te doen op gemeenschapszin en hoop. Zijn nieuwjaarsboodschap roept echter niet alleen op tot eenheid, maar opent ook de wonden van een verdeeld verleden.
De Jonge, die ooit de Nederlandse bevolking polariseerde met zijn controversiële uitspraken tijdens de corona pandemie, stelt nu dat Nederland worstelt met “een gebrek aan gemeenschapszin en een teveel aan polarisatie.” Hij spreekt over een “gemeenschappelijk verhaal” dat zou moeten dienen als kompas voor de toekomst.
Maar hoe geloofwaardig is deze oproep van iemand die eerder stelde dat “ongevaccineerden een gevaar zijn voor hun naasten” en dat “we postcode voor postcode, deur voor deur, iedereen zullen vaccineren”?
Zijn woorden verdeelden gezinnen, verbraken vriendschappen en creëerden een diepe kloof in onze samenleving. Toch durft hij nu de Zeeuwse wapenspreuk ‘luctor et emergo’ – “ik worstel en kom boven” – aan te halen, als symbool van moed en vastberadenheid.
De Woede van het Volk
De reactie op zijn boodschap is intens en emotioneel. Gezondheidswetenschapper Yvonne Simons reageert scherp: “De man die met zijn prikpropaganda families uiteen dreef en mensen stigmatiseerde, durft nu te spreken over polarisatie en gemeenschapszin? Dit is niets minder dan arrogantie en zelfbedrog.”
Medisch adviseur Wendy Mittemeijer voegt eraan toe: “ De Jonge belichaamt een diepgewortelde arrogantie. Hij zaaide haat, discriminatie en uitsluiting. Nu durft hij zich op te werpen als de boodschapper van eenheid? Zijn woorden zijn een klap in het gezicht van hen die geleden hebben onder zijn beleid.”
Zelfs Ab Flipse, een geboren Zeeuw, kan de boodschap van De Jonge moeilijk slikken: “Als Zeeuw kost het mij enorm veel moeite om zijn woorden serieus te nemen. Zijn boodschap maakt me verdrietig en boos tegelijk.”
Een Kans voor Reflectie
In plaats van oproepen tot gemeenschapszin, zou De Jonge misschien moeten beginnen met introspectie. Bob Dylan verwoordde het treffend: “Als je diep van binnen weet wat je waard bent en er helemaal voor gáát – je niet terugtrekt en niet opgeeft – dan zul je heel wat mensen verbazen.”
De tijd is gekomen dat De Jonge niet alleen reflecteert op zijn daden, maar ook verantwoordelijkheid neemt. Een beter zelfbeeld, gebaseerd op waarheid en nederigheid, zou een eerste stap zijn naar het herstellen van vertrouwen. Excuses maken aan hen die hij heeft gekwetst, zou niet alleen passend, maar
ook noodzakelijk zijn.
In plaats van te wijzen naar de samenleving, is het misschien tijd dat De Jonge de spiegel voor zichzelf houdt. Want echte gemeenschapszin begint met eerlijkheid – niet met het vergeten van het verleden, maar door de wonden ervan te erkennen en te helen.
Ik ben benieuwd wat jullie vinden van de nieuws berichten zoals we ze nu schrijven. Laten jullie het aan ons weten?