Waarom Geert Wilders plots tegen een onderzoek naar ritueel misbruik stemde
Er gebeurde iets opvallends in de Tweede Kamer.
Een motie van Gideon van Meijeren, waarin hij opriep tot een nieuw en écht onafhankelijk onderzoek naar sadistisch ritueel misbruik, leek eindelijk een meerderheid te krijgen.
Een onderwerp dat jarenlang werd weggelachen, genegeerd of afgedaan als “complot”.
Tot nu.
De draai van Wilders
Wat deze stemming zo bijzonder maakt, is wat er kort vóór de stemming gebeurde. PVV-leden hadden eerder aangegeven voor te stemmen. Maar vlak voordat de stemming begon, kwam er een bevel van bovenaf. De hele fractie moest ineens tegen stemmen. In een video vertelt Van Meijeren dat zelfs PVV-leden zelf niet begrepen waarom. Zij waren immers overtuigd van de noodzaak van een onafhankelijk onderzoek. Totdat Geert Wilders ingreep. En dat roept vragen op. Want Wilders stond jarenlang bekend als de politicus die “durfde te zeggen waar het op stond”. Hij stemde mee met vergelijkbare moties — zolang ze toch geen meerderheid haalden. Maar nu de motie het wél leek te halen, draaide hij plots.
Bekijk de video van Dinges hieronder waar hij de geschiedenis van stemmen op een rij zet:
Een patroon dat teruggaat
Wie terugkijkt in de parlementaire archieven, ziet een opvallend patroon.
Bij eerdere moties van onder meer Pieter Omtzigt (2020), Wybren van Haga (2021) en Gideon van Meijeren (2023) — allemaal over ritueel of georganiseerd kindermisbruik — stemde de PVV voor. Maar steeds gold hetzelfde: de moties haalden het niet. Ze waren symbolisch, politiek ongevaarlijk. Een manier om kiezers te overtuigen dat men “aan de kant van de slachtoffers” stond, zonder dat er ooit een echt onderzoek kwam.
De doofpot van de Commissie Hendriks
Toen in 2021 de Commissie Hendriks werd ingesteld, werd die gepresenteerd als onafhankelijk. Maar dat bleek slechts schijn. In de commissie zaten mensen die zélf bij eerdere onderzoeken betrokken waren, slachtoffers werden niet gehoord, en de opdracht die de commissie meekreeg was niet “zoek de waarheid”, maar “breng rust in de samenleving”.
Het resultaat was voorspelbaar: geen bewijs, geen vervolging, geen gerechtigheid. Slachtoffers voelden zich opnieuw buitengesloten. Zelfs uit de brieven in het officiële rapport blijkt dat veel verklaringen en getuigenissen nooit serieus zijn onderzocht. Toch werd het rapport gepresenteerd als “afgesloten hoofdstuk”.
Een motie die alles had kunnen veranderen
De recente motie van Van Meijeren had dat kunnen doorbreken. Een second opinion, uitgevoerd door mensen zónder banden met het ministerie van Justitie. Een kans om het vertrouwen van slachtoffers te herstellen. Maar juist op dat moment, toen waarheid binnen handbereik lag, werd het stil. De PVV stemde tegen. En de motie werd verworpen.
Wat blijft, is de vraag
Waarom durfde Geert Wilders deze keer niet vóór te stemmen? Was het angst voor wat boven tafel zou komen? Of simpelweg politieke strategie — steun geven zolang het niets oplevert, maar terugtrekken zodra het gevaarlijk wordt?
Wat de reden ook is, één ding is duidelijk: de waarheid over ritueel misbruik in Nederland blijft in de schaduw. Niet omdat er niets te onderzoeken valt, maar omdat te veel mensen liever niet willen dat het onderzocht wórdt.
Silent Warriors
Wij onderzoeken wat anderen liever verzwijgen. Niet om angst te zaaien, maar om licht te brengen waar te lang duisternis heerste.
⚖️ Disclaimer
Dit artikel bevat journalistieke analyse en verwijzingen naar openbare Kamerstukken, motieteksten, stemmingsverslagen en mediaberichten. Citaten en beeldmateriaal worden gebruikt onder citaatrecht voor nieuws, duiding en kritiek. Iedereen die zich onjuist of onvolledig weergegeven voelt, wordt uitgenodigd om te reageren.
