De strijd van Jason Bhugwandass tegen een falende jeugdzorg
In de schaduw van onze samenleving speelt zich een tragedie af die velen niet zien, of misschien niet willen zien. Een systeem dat bedoeld is om de meest kwetsbaren te beschermen, blijkt keer op keer dezelfde fouten te maken, met desastreuze gevolgen voor kinderen en gezinnen. Een systeem dat niet gebroken is, maar juist functioneert zoals het ontworpen is: als een bureaucratische machine die levens vermaalt.
De onthullingen van Jason Bhugwandass
Jason Bhugwandass, zelf een overlever van de gesloten jeugdzorg, heeft onvermoeibaar gestreden om de duistere kanten van dit systeem bloot te leggen. Zijn persoonlijke ervaringen en diepgravende onderzoek hebben een verontrustend beeld geschetst van jeugdzorg die eerder schade toebrengt dan heling biedt. In zijn rapport “Eenzaam Gesloten” verzamelde hij de getuigenissen van 51 jongeren die de ZIKOS-afdelingen (Zeer Intensieve Kortdurende Observatie en Stabilisatie) hebben doorstaan. De verhalen zijn schrijnend: langdurige isolatie, fysiek geweld en emotionele verwaarlozing zijn eerder regel dan uitzondering.
Een systeem dat faalt
De misstanden die Bhugwandass aan het licht bracht, zijn geen incidenten. Ze zijn symptomatisch voor een systeem dat al vijftig jaar vastloopt. Ondanks talloze hervormingen blijft de jeugdzorg gevangen in een vicieuze cirkel van bureaucratie en inefficiëntie. Jongeren worden van de ene naar de andere instelling verplaatst, zonder ooit de stabiliteit en zorg te krijgen die ze zo hard nodig hebben. De focus ligt op het beheersen van gedrag in plaats van het begrijpen en helen van trauma’s.
De onwil van de overheid
Wat deze situatie des te schrijnender maakt, is de ogenschijnlijke onwil van de overheid om echte verandering door te voeren. Hoewel beleidsmakers op de hoogte zijn van de misstanden, blijft daadwerkelijke actie uit. De politiek lijkt meer bezig met het in stand houden van het huidige systeem dan met het beschermen van de kinderen die er de dupe van zijn. De recente schandalen hebben geleid tot tijdelijke verontwaardiging, maar structurele hervormingen blijven uit.
De prijs van stilte
De verhalen van jongeren zoals Alissa, die tien keer werd overgeplaatst binnen de jeugdzorg en nu worstelt met paniekaanvallen en PTSS, illustreren de menselijke tol van dit falende systeem. Elke overplaatsing, elke episode van mishandeling en verwaarlozing, draagt bij aan een groeiende stapel trauma’s die deze jongeren voor het leven tekenen.
Een Oproep tot Actie
De strijd van Jason Bhugwandass heeft geleid tot enige beweging; zo zijn de ZIKOS-afdelingen inmiddels gesloten. Maar dit is slechts een druppel op een gloeiende plaat. Zonder diepgaande hervormingen en een volledige herziening van de jeugdzorg zullen dergelijke misstanden blijven voortbestaan. Het is tijd dat we als samenleving onze ogen openen en niet langer wegkijken. De toekomst van onze kinderen staat op het spel.
Laten we niet langer zwijgen. De tijd voor verandering is nu.
Bronnen AD VPRO Tegenlicht ChristenUnie EenVandaag Sociale Vraagstukken
Laten we niet langer zwijgen. De tijd voor verandering is nu.
