De afgelopen weken vullen de straten van Marokko zich met duizenden jongeren. Niet geleid door politieke partijen of vakbonden, maar verbonden via sociale media en een gedeeld gevoel van onrecht. Hun boodschap is helder: het systeem faalt.
De vonk die het vuur deed oplaaien was een tragedie in Agadir. Acht vrouwen overleden daar tijdens de bevalling in een overbelast ziekenhuis. Voor velen hét bewijs dat de gezondheidszorg in het land instort onder druk van bezuinigingen en wanbeleid. Terwijl artsen en verpleegkundigen dagelijks vechten tegen tekorten, ziet de bevolking hoe miljarden verdwijnen in prestigieuze bouwprojecten: stadions en infrastructuur voor het WK van 2030.
Met de leus “We want hospitals, not stadiums” verspreidde de onvrede zich razendsnel. In minstens elf steden, van Casablanca tot Marrakesh, kwamen jongeren massaal in beweging. Wat begon als woede over falende zorg, groeide uit tot een brede aanklacht: tegen corruptie, werkloosheid en de scheve prioriteiten van de regering.
De reactie van de autoriteiten was voorspelbaar en hard. Arrestaties, politieoptredens, pogingen om de protesten neer te slaan. Tegelijkertijd volgden haastige maatregelen: ziekenhuisdirecteuren werden ontslagen en er werden beloftes gedaan om de zorg te verbeteren. Maar voor veel Marokkanen voelt dit als mosterd na de maaltijd. Het vertrouwen is diep beschadigd.
Wat hier gebeurt gaat verder dan ziekenhuizen of stadions. Het is de botsing tussen een bevolking die menselijke waardigheid eist, en een elite die inzet op internationale prestigeprojecten en de versnelling van Agenda 2030. Terwijl de macht bouwt aan een toekomst vol mega-evenementen en showprojecten, vraagt de jeugd om het meest basale: zorg, onderwijs, werk en rechtvaardigheid.
De protesten in Marokko staan niet op zichzelf. Overal ter wereld zien we mensen ontwaken, vragen stellen en het lef tonen om “genoeg” te zeggen. De vraag die boven alles uitrijst: voor wie wordt er eigenlijk gebouwd? Voor het volk, of voor de macht?
En zoals wij altijd benadrukken: echte verandering begint bij bewustwording. Want wanneer mensen hun ogen openen, ontstaat de kracht om systemen te doorbreken.
